Duik #3: Kuda Thila
Op het eiland Nakatschafushi (Maldiven) hadden we tijdens onze huwelijksreis een resort cursus gevolgd. Cursus bevatte twee duiken en die zaten er inmiddels op.
Je gaat bij zo'n romantische trip niet teveel in de studieboeken zitten, dus een brevet zat er nog even niet in.
Toch wilde we nog graag een derde duik maken en dat kon geregeld worden.
Die derde duik viel echter smerig tegen. Ik schrok vooral van de enorme stroming. Echt bizar maar de divemaster gebaarde dat we gewoon rustig moesten blijven hangen en "go with the flow".
Ook liep ik te kloten met m'n bril die teveel besloeg. Tegenwoordig trek ik hem desnoods even van m'n kop en spuug er onderwater nog wel in.
Toen niet natuurlijk want zo'n derde duik ben je bij wijze van spreken alleen maar bezig met "overleven". Hoewel we het in de lagune geoefend hadden dacht geen haar (toen nog redelijk aanwezig) op mijn hoofd eraan zomaar m'n duikbril af te zetten.
Verder wel bang om op het koraal te botsen wat met die stroming helemaal nog niet zo eenvoudig was. Dus ruim boven het koraal maar daar stroom het dan wel best hard.
Het koraal was trouwens schitterend en je kan nauwelijks geloven dat dit gewoon vanzelf groeit.
Het was een soort bult in het water waar we omheen zwommen en toen we de stroming te veel tegen kregen was ook de lucht bijna op.
Gedurende de duik zwommen er bizar veel grote vissen om ons heen. Ik was echter zo enorm onder de indruk van deze koraaltuin en de stroming dat alles letterlijk maar vooral figuurlijk aan me voorbij ging.
De haaien en tonijnen waar een paar Duitsers het op de boot over hadden heb ik niet eens bewust gezien. Veel grote vis kwam er langs!
Terug op de Dhoni (traditionele boot) hoorde ik alleen maar enthousiaste verhalen en ik zag handen alleen maar nog verder uit elkaar gaan.
Ik was vooral druk geweest om niet op dat prachtige koraal te botsen. Ik weet ook nog heel goed dat ik het toen echt heel zeker wist: ik wil echt leren duiken. Punt!
Ik wilde ook echt van die onderwaterwereld kunnen genieten en mooie foto's maken.
Mijn vrouw dacht er niet veel anders over en er was maar één cocktail (wat waren die daar goed zeg) nodig om het plan te maken om op Bonaire ons brevet te gaan halen.
Je gaat bij zo'n romantische trip niet teveel in de studieboeken zitten, dus een brevet zat er nog even niet in.
Toch wilde we nog graag een derde duik maken en dat kon geregeld worden.
Die derde duik viel echter smerig tegen. Ik schrok vooral van de enorme stroming. Echt bizar maar de divemaster gebaarde dat we gewoon rustig moesten blijven hangen en "go with the flow".
Ook liep ik te kloten met m'n bril die teveel besloeg. Tegenwoordig trek ik hem desnoods even van m'n kop en spuug er onderwater nog wel in.
Toen niet natuurlijk want zo'n derde duik ben je bij wijze van spreken alleen maar bezig met "overleven". Hoewel we het in de lagune geoefend hadden dacht geen haar (toen nog redelijk aanwezig) op mijn hoofd eraan zomaar m'n duikbril af te zetten.
Verder wel bang om op het koraal te botsen wat met die stroming helemaal nog niet zo eenvoudig was. Dus ruim boven het koraal maar daar stroom het dan wel best hard.
Het koraal was trouwens schitterend en je kan nauwelijks geloven dat dit gewoon vanzelf groeit.
Het was een soort bult in het water waar we omheen zwommen en toen we de stroming te veel tegen kregen was ook de lucht bijna op.
Gedurende de duik zwommen er bizar veel grote vissen om ons heen. Ik was echter zo enorm onder de indruk van deze koraaltuin en de stroming dat alles letterlijk maar vooral figuurlijk aan me voorbij ging.
De haaien en tonijnen waar een paar Duitsers het op de boot over hadden heb ik niet eens bewust gezien. Veel grote vis kwam er langs!
Terug op de Dhoni (traditionele boot) hoorde ik alleen maar enthousiaste verhalen en ik zag handen alleen maar nog verder uit elkaar gaan.
Ik was vooral druk geweest om niet op dat prachtige koraal te botsen. Ik weet ook nog heel goed dat ik het toen echt heel zeker wist: ik wil echt leren duiken. Punt!
Ik wilde ook echt van die onderwaterwereld kunnen genieten en mooie foto's maken.
Mijn vrouw dacht er niet veel anders over en er was maar één cocktail (wat waren die daar goed zeg) nodig om het plan te maken om op Bonaire ons brevet te gaan halen.
Duik #3
Kuda Thila (Malediven)
Datum : 17 september 1994
Diepte : 18 meter
Duur : 52 minuten
Notitie : Veel koraal. Sterke stroming!
Reacties
Een reactie posten