Duik #141: Triple Wreck
De meeste nachtduiken zijn natuurlijk vooral avondduiken. In de tropen dicht tegen de evenaar betekend dat je doorgaans rond 7 uur al in het water springt.
Zo ook hier op Statia (Sint Eustatius) waar het in de winter (het was november) echt heel vroeg donker is.
De zonsondergang mocht er zijn en ze zijn altijd net wat mooier als er wat wolkjes zijn. Eigenlijk een zonsondergang om een knappe cocktail bij te drinken, maar dat doen we niet als er nog gedoken gaat worden. Daar ben ik heel principieel in. Probeer met vakantie waar ik veel duik toch wel een beetje op te letten.
Toen de zon in de zee was verdwenen konden we aan boord. M'n vrouw en ik waren de enige duikers.
Samen met de divemaster. Een prachtig getekende Fransman. Al een oudje maar megafit.
Die gast had alles al gedaan in z'n leven en dat soort mensen zijn altijd wel een inspiratie voor me.
We dalen af naar ongeveer 18 meter waar we een rond rif aantreffen. Deze rand is nachts de plek waar groot leven te vinden is. Dit omdat onder de rand kleiner leven zit wat in het duister hun kop "uit het raam" steekt om te eten.
Het was echt een beestenboel beneden. Waar je ook scheen met je lamp: Haaien, roggen, schildpadden, kreeften, barracudas en vliegende vissen.
Je durfde bijna niet te denken wat er allemaal zat op al die plekken waar je niet op scheen met je lamp.
De haaien en de roggen hadden trouwens totaal geen interesseren in ons. Ze waren de zandboden en de rifrand aan het afstruinen op voedsel. Een spectaculair gezicht en dan is er altijd wat opportunistische vis die mee zwemt om wat restjes op te vangen.
Heerlijke duik en het late biertje bij het invullen van het logboek smaakte dan ook prima.
Duik #141
Triple Wreck (Statia - NA)
Datum: 9 november 2004
Diepte : 18,4 meter
Duur : 50 minuten
Notitie : Nachtduik, octopus, vliegende vis, haaien, roggen, schildpadden, barracuda
Zo ook hier op Statia (Sint Eustatius) waar het in de winter (het was november) echt heel vroeg donker is.
De zonsondergang mocht er zijn en ze zijn altijd net wat mooier als er wat wolkjes zijn. Eigenlijk een zonsondergang om een knappe cocktail bij te drinken, maar dat doen we niet als er nog gedoken gaat worden. Daar ben ik heel principieel in. Probeer met vakantie waar ik veel duik toch wel een beetje op te letten.
Toen de zon in de zee was verdwenen konden we aan boord. M'n vrouw en ik waren de enige duikers.
Samen met de divemaster. Een prachtig getekende Fransman. Al een oudje maar megafit.
Die gast had alles al gedaan in z'n leven en dat soort mensen zijn altijd wel een inspiratie voor me.
We dalen af naar ongeveer 18 meter waar we een rond rif aantreffen. Deze rand is nachts de plek waar groot leven te vinden is. Dit omdat onder de rand kleiner leven zit wat in het duister hun kop "uit het raam" steekt om te eten.
Het was echt een beestenboel beneden. Waar je ook scheen met je lamp: Haaien, roggen, schildpadden, kreeften, barracudas en vliegende vissen.
Je durfde bijna niet te denken wat er allemaal zat op al die plekken waar je niet op scheen met je lamp.
De haaien en de roggen hadden trouwens totaal geen interesseren in ons. Ze waren de zandboden en de rifrand aan het afstruinen op voedsel. Een spectaculair gezicht en dan is er altijd wat opportunistische vis die mee zwemt om wat restjes op te vangen.
Heerlijke duik en het late biertje bij het invullen van het logboek smaakte dan ook prima.
Duik #141
Triple Wreck (Statia - NA)
Datum: 9 november 2004
Diepte : 18,4 meter
Duur : 50 minuten
Notitie : Nachtduik, octopus, vliegende vis, haaien, roggen, schildpadden, barracuda
Reacties
Een reactie posten