Duik #137: Charles Brown
Ik geloof dat ik nooit zoveel in m'n logboek heb geschreven als na deze duik. De Charles Brown is een wrak van een kabelschip.
Dit schip was een paar jaar eerder aangekomen op Sint Eustatius door toedoen van een aantal enthousiastelingen.
Het schip was technisch aan haar einde maar zo'n schip is natuurlijk een prachtig duikobject.
De eigenaar Ronnie van de duikschool waar we gebruik van maakte heeft een belangrijke rol gespeeld dit schip naar Statia (Sint Eustasius) te halen.
Op de dag dat we daar zouden gaan duiken was hij jarig. Niet gepland. Zo'n duikschool heeft gewoon een vast programma. Zelf had Ronnie een vrije dag genomen.
Alleen z'n collega's dachten daar even anders over. De divemaster van dienst had ineens een enorme verkoudheid en de vervanger moest z'n zieke moeder bellen.
Of die laatste smoes klopt weet ik niet. Het was een Zwitserse duikschool maar dan de Franse soort.
Spraken prima Engels maar het bekokstoof vond uiteraard plaats in het Frans.
Dus geen divemasters en Ronnie moest zelf op komen draven. Alle toeristen moest net doen of het een normale dag was.
Met z'n alle de boot op en hup het water in. Afdalen naar 30 meter en een rondje om en een rondje door het wrak.
Met dat laatste hadden we op dat moment nog niet heel veel ervaring maar Ronnie liet weten dat we het goed deden.
Op een bepaald moment gingen we echt diep het wrak in en een lampje was zelfs nodig. Schitterende ervaring. Zeker als je daar mag duiken met iemand die een belangrijke rol heeft gespeeld dat het wrak daar ligt.
Nadeel is wel dat het diep ligt. In een half uur zit je al snel tegen de nultijden aan te duiken.
Dus het wrak weer uit........................
Wie hingen daar in het blauwe water? De twee "zieke" divemasters met een fles champagne om Ronnie te feliciteren.
Prachtig moment om bij te zijn!
Met de hele groep een langzame opstijging gemaakt en natuurlijk een safety stop.
Terug op de boot was het natuurlijk lachen en dikke pret.
De duikers (waren er maar een paar) werden uitgenodigd om na de tweede duik de fles soldaat te maken.
Het bleef natuurlijk niet bij die fles en er gingen al rap wat biertjes rond.
De duister viel in en Ronnie nam als echte "baas" het voortouw: "we all eat together chinees food"
Dat met een geweldig Frans accent.
Allemaal snel douchen en met een kleine wandeling waren we bij de Chinees.
Een joekel van een ronde tafel met de staf van Golden Rock divers en de zes duikers van die dag.
Geen Chinees zoals we in Nederland kennen. Veel authentieker maar de porties waren wel net zo groot.
De mooie duikverhalen werden alsmaar mooier, er werd gelachen en Ronnie was trots op z'n wrak.
Terecht! Want naar Statia gaan zonder door de Charles Brown te duiken? Dat kan echt niet.
In alle opzichten een duikdag waar we nog steeds met plezier aan terugdenken.
Duik #137
Charles Brown (Statia - NA)
Datum: 8 november 2004
Diepte : 29,9 meter
Duur : 40 minuten
Notitie : Prachtig wrak, ligt op haar zijkant. Halverwege de duik champagne omdat de baas jarig is. Dikke Barracuda.
Dit schip was een paar jaar eerder aangekomen op Sint Eustatius door toedoen van een aantal enthousiastelingen.
Het schip was technisch aan haar einde maar zo'n schip is natuurlijk een prachtig duikobject.
De eigenaar Ronnie van de duikschool waar we gebruik van maakte heeft een belangrijke rol gespeeld dit schip naar Statia (Sint Eustasius) te halen.
Op de dag dat we daar zouden gaan duiken was hij jarig. Niet gepland. Zo'n duikschool heeft gewoon een vast programma. Zelf had Ronnie een vrije dag genomen.
Alleen z'n collega's dachten daar even anders over. De divemaster van dienst had ineens een enorme verkoudheid en de vervanger moest z'n zieke moeder bellen.
Of die laatste smoes klopt weet ik niet. Het was een Zwitserse duikschool maar dan de Franse soort.
Spraken prima Engels maar het bekokstoof vond uiteraard plaats in het Frans.
Dus geen divemasters en Ronnie moest zelf op komen draven. Alle toeristen moest net doen of het een normale dag was.
Met z'n alle de boot op en hup het water in. Afdalen naar 30 meter en een rondje om en een rondje door het wrak.
Met dat laatste hadden we op dat moment nog niet heel veel ervaring maar Ronnie liet weten dat we het goed deden.
Op een bepaald moment gingen we echt diep het wrak in en een lampje was zelfs nodig. Schitterende ervaring. Zeker als je daar mag duiken met iemand die een belangrijke rol heeft gespeeld dat het wrak daar ligt.
Nadeel is wel dat het diep ligt. In een half uur zit je al snel tegen de nultijden aan te duiken.
Dus het wrak weer uit........................
Wie hingen daar in het blauwe water? De twee "zieke" divemasters met een fles champagne om Ronnie te feliciteren.
Prachtig moment om bij te zijn!
Met de hele groep een langzame opstijging gemaakt en natuurlijk een safety stop.
Terug op de boot was het natuurlijk lachen en dikke pret.
De duikers (waren er maar een paar) werden uitgenodigd om na de tweede duik de fles soldaat te maken.
Het bleef natuurlijk niet bij die fles en er gingen al rap wat biertjes rond.
De duister viel in en Ronnie nam als echte "baas" het voortouw: "we all eat together chinees food"
Dat met een geweldig Frans accent.
Allemaal snel douchen en met een kleine wandeling waren we bij de Chinees.
Een joekel van een ronde tafel met de staf van Golden Rock divers en de zes duikers van die dag.
Geen Chinees zoals we in Nederland kennen. Veel authentieker maar de porties waren wel net zo groot.
De mooie duikverhalen werden alsmaar mooier, er werd gelachen en Ronnie was trots op z'n wrak.
Terecht! Want naar Statia gaan zonder door de Charles Brown te duiken? Dat kan echt niet.
In alle opzichten een duikdag waar we nog steeds met plezier aan terugdenken.
Duik #137
Charles Brown (Statia - NA)
Datum: 8 november 2004
Diepte : 29,9 meter
Duur : 40 minuten
Notitie : Prachtig wrak, ligt op haar zijkant. Halverwege de duik champagne omdat de baas jarig is. Dikke Barracuda.
Reacties
Een reactie posten